Czy z SL6 były jakieś problemy? Oczywiście, że nie – wciąż jest to model z absolutnej światowej czołówki, co wcale nie oznacza, że powinniśmy byli po jego premierze spocząć na laurach. Postanowiliśmy kuć żelazo póki gorące i na ścieżce ewolucji wprowadzić rozwiązania rewolucyjne, dzięki którym pozornie przeciwstawne zalety dwóch różnych rowerów mogłyby wreszcie zostać połączone w jednym. Zawodnicy World Tour bywają kapryśni, co jest o tyle dobrą cechą, że nigdy nie są w pełni zadowoleni i ciągle chcieliby coś poprawiać. Tylko dzięki nim mogliśmy dowiedzieć się, co jeszcze da się udoskonalić i zacząć wprowadzać kolejne innowacje. Gotowy rower jest przykładem wcielenia w życie wskazówek, których nikt inny nie byłby w stanie nam dać.

„To taki typ projektu, które inżynierowie jednocześnie kochają i nienawidzą. Nienawidzą, bo wymagania, które należy spełnić, są sobie przeciwstawne, ale kochają, bo stanowi dla nich wyzwanie i zmusza do balansowania na krawędzi" - mówi Nadia Carroll z działu Active Engineering. Metafora jest nadzwyczaj trafna, bo SL7 powstał z myślą o życiu na krawędzi - pokonywaniu zakrętów na granicy przyczepności i szalonym sprincie przed linią mety. Jazda na krawędzi jest w końcu esencją kolarstwa. Warto zaznaczyć, że trasy wyścigów kolarskich są co roku coraz szybsze, a suma podjazdów nieustannie pnie się w górę, co jest odpowiedzią na rosnące zainteresowanie sportem i próbą uatrakcyjnienia widowiska dla kibiców. Da zawodników oznacza to konieczność podjęcia bardzo ważnej decyzji jeszcze przed startem: czy na dany etap wybrać aerodynamiczny Venge, szybszy na płaskich odcinkach i przy jeździe pod wiatr, czy też zdecydować się na lżejszy Tarmac, skuteczniejszy na wspinaczkach, o znakomitej sterowności na ostrych zjazdach?

Zespół pracujący nad Tarmacem SL7 miał do dyspozycji trzy superkomputery w chmurze, pracujące 24 godziny na dobę. Każda z warstw karbonu nakładanych na każdy wariant ramy wymagała około 21 000 operacji obliczeniowych metodą FEA. Dla całej ramy i wariantów układu włókien operacje liczone były w milionach. Dotyczy to oczywiście każdego rozmiaru, by zgodnie z koncepcją Rider-First Engineered™ Tarmac SL7 zachowywał się dokładnie tak samo w całym zakresie rozmiarów, od 44 do 61 cm.

Z tym że liczby bezwzględne nie oddają w pełni ogromu pracy wykonanej przez komputery – wyjaśnia Nadia Carroll: „Trzeba sobie uświadomić, co się za nimi kryje, pamiętać o WSZYSTKICH obliczeniach dokonywanych w tle oprogramowania do symulacji i pomnożyć przez ilość powtórzeń. W efekcie kalkulacje w tle potęgują całkowitą liczbę godzin obliczeniowych. Biorąc pod uwagę wyłącznie czas, ręcznie nie miałabym szansy wykonać ani jednej rundy obliczeń, nawet pracując non-stop przez cały czas trwania prac projektowych modelu Tarmac.”

Bez zaangażowania wszystkich możliwych sił nie byłoby szans na osiągnięcie założonego celu, ambitniejszego od wszystkich wcześniejszych — połączenia w jednym rowerze aerodynamiki, niskiej masy i znakomitej sterowności.

„Nie ma chyba kolarza, który zaakceptowałby w swoim sprzęcie jakiekolwiek braki, a już na pewno nie coś, co zmniejsza efektywność jazdy” – mówi Cameron Piper, menedżer produktu Tarmac SL7. „Cel był więc jasny – stworzyć rower, który nie tylko nie idzie na żadne kompromisy, ale przede wszystkim eliminuje nieprzyjemną konieczność wyboru pomiędzy dwoma różnymi modelami, z których każdy ma swoje wady i zalety. Kolarstwo zawodowe to nie tylko sprzęt i przygotowanie fizyczne. Kondycja psychiczna i odpowiednie nastawienie zawodników są niemniej ważne, a świadomość, że wszyscy inni wciąż muszą godzić się na kompromisy, dodaje pewności siebie.” Cameron ma tego świadomość nie tylko jako ten, który przez lata kariery w Specialized był odpowiedzialny za badanie aerodynamiki w Win Tunnel, ale również jako zawodnik profesjonalnego zespołu UCI. Można założyć, że od początku miał wyobrażenie o tym, czego dokładnie należy chcieć od nowego roweru.

Z tym że liczby bezwzględne nie oddają w pełni ogromu pracy wykonanej przez komputery – wyjaśnia Nadia Carroll: „Trzeba sobie uświadomić, co się za nimi kryje, pamiętać o WSZYSTKICH obliczeniach dokonywanych w tle oprogramowania do symulacji i pomnożyć przez ilość powtórzeń. W efekcie kalkulacje w tle potęgują całkowitą liczbę godzin obliczeniowych. Biorąc pod uwagę wyłącznie czas, ręcznie nie miałabym szansy wykonać ani jednej rundy obliczeń, nawet pracując non-stop przez cały czas trwania prac projektowych modelu Tarmac.”

Bez zaangażowania wszystkich możliwych sił nie byłoby szans na osiągnięcie założonego celu, ambitniejszego od wszystkich wcześniejszych — połączenia w jednym rowerze aerodynamiki, niskiej masy i znakomitej sterowności.