Nederland is zeker niet het meest ideale land om mountainbiken als passie te hebben. We dromen over bergen en reizen over de hele wereld om mooie trails te vinden en te rijden, maar wat kunnen we dichtbij huis doen?

Ondanks onze platte landje heeft een kleine groep freeride fanaten met een flinke dosis koppigheid zich keihard ingezet om van een oude vuilnisbelt een berg, of beter gezegd, een mountainbikeparadijs te maken!

Ongeveer drie jaar geleden ontstond in deze groep trailrijders een project uit passie; een droom om een bikepark te realiseren. Met een duidelijk doel; ‘Trails en jumplines in ons eigen regio, dichtbij huis.’

Naast het feit dat we geen bergen hebben, is de op één na grootste hindernis in Nederland de regelgeving. Beleid en procedures zijn net zo typisch Nederlands als stroopwafels en bitterballen. Maar deze groep liet zich door niets tegenhouden en drie jaar later hebben ze de vergunningen, de heuvel en de vastberadenheid om de droom te verwezenlijken.

Maar er is meer nodig om de droom waar te maken.

Deze gemeenschap kijkt echter naar het grotere plaatje van het creëren van iets duurzaams waar de hele bevolking van Mook, zowel mountainbikers als niet-mountainbikers, van zal profiteren.

"Om deze paden te kunnen aanleggen, moesten we enkele velden met sleedoorns van de Zandberg verwijderen. Met de beheerder van het gebied, Bodemzorg Limburg, hebben we afgesproken dat we dit compenseren door verschillende soorten inheemse struiken terug te plaatsen naast de paden," vertelt Micha Salden, een van de oorspronkelijke visionairs van het bikepark, naast Alex Peters, Peter Mark en Harm Schepers.

Samen

met een plaatselijke basisschool plantten ze 530 inheemse struiken van 15 verschillende soorten op de Zandbergheuvel. Door de jeugd bij dit soort activiteiten te betrekken, leren ze tegelijkertijd iets over het milieubehoud.