Drie jaar geleden, toen ons racefiets productteam in ons Morgan Hill, CA, Innovation Center zich richtten op meer integratie en aerodynamica om elke watt per kilo uit te knijpen en elke gram weerstand te verminderen, begonnen ze te dromen over een nieuwe manier. Ze vroegen zich daarbij af of er ruimte is voor een klassieke fiets die ontworpen is voor rijkwaliteit met verfijnde lijnen, eenvoudige kabelgeleiding, een zadelklem, een traditionele stuurpen en een trapas met schroefdraad.

Ondertussen hadden onze carbon goeroes in Freiburg een "eureka"-moment - een nieuwe theorie over hoe krachten zich door een frame bewogen. Deze theorie laat zien dat de vorm veruit de belangrijkste variabele is – een veel sterkere drijfveer voor het leveren van rijkwaliteit dan eerder werd gedacht. Het team wist dat het omzetten van deze theorie in de praktijk het meest uitdagende en uitgebreide simulatieproject in onze geschiedenis zou zijn. Maar toen kwam de vraag; is er een project dat als basis kan dienen voor deze nieuwe aanpak?

De Aethos is geboren in het testlab. Tijdens het mediteren over de manier waarop frames onder belasting bewegen, realiseerde onze hoofdingenieur Peter Denk zich dat de echte vooruitgang te vinden is in de vorm van buisvormen, en niet in het materiaal.

We hebben met verschillende manieren geëxperimenteerd om deze gegevens te kunnen filteren, waarbij we op een systeem zijn beland dat trends binnen de gegevens ontdekt. Door deze trends met speciale software te verwerken, konden we erachter komen welke combinatie het beste is.

Het allereerste frame woog slechts 545 gram. Het presteerde zo goed in de testopstelling dat er nog maar 10 gram nodig was om het klaar te krijgen voor de eerste testrit. Dat was het moment waarop ons team wist dat ze iets opmerkelijks hadden gecreëerd. Peter's voorgevoel klopte; Conventioneel denken over framevormen was verkeerd.

De bedrieglijk eenvoudige vorm van Aethos zorgt voor een efficiëntere stijfheid dan welk ander frame ook. Buizen met een kleine diameter bij de trapas en een seat cluster zijn het beste, maar we hadden ook een boven- en onderbuis met een grote diameter nodig om bij de grotere balhoofdbuis te kunnen passen. Net zo belangrijk is de manier waarop de boven- en onderbuis met de trapas en de zadelpen zijn verbonden.

De vorm van deze verbindingspunten heeft een enorme invloed op de stijfheid en stabiliteit onder belasting. De meest subtiele verandering in dit verband leidt tot enorme prestatieverschillen. Verrassend genoeg, wat minder belangrijk is dan eerder gedacht, is een grote onderbuis die op een nog grotere trapas past.